Bürokrasi Yaklaşımının İzleyicileri

Bürokrasi Yaklaşımının İzleyicileri

Max Weber’den sonra gerçekleştirilen örgüt yapılarıyla ilgili incelemelerin çoğunda, yapmış olduğu çalışmalar temel alınmıştır.

Max Weber’in izleyicileri arasında Alvin W. Gouldner, Tom Burns, Aston Grubu ve Derek Pugh ve C. Northcote Parkinson sayılabilir.

Alvin W. Gouldner,

Akılcı-yasal otoritenin (bürokrasinin) geleneksel otoritenin (feodal örgütün) yerini alması durumunda, akılcı-yasal otoriteyi kullanan yöneticilerin otoritelerinin yasallığını
kabul ettirmede sıkıntı yaşadıklarını belirterek, otoritenin yasallığının nasıl kabul ettirilebileceği sorunu üzerinde yaptığı çalışmalarla Weber’in bürokrasi yaklaşımına katkıda bulunmuştur.

Tom Burns,

Örgütleri “mekanik ve organik örgütler” olarak sınıflandırarak ve bu örgüt modellerini tanımlayarak Weber’in bürokrasi yaklaşımına katkıda bulunmuştur.
Burns, tanımladığı mekanik örgüt modelinin Weber’in akılcı yasal bürokrasi tanımına oldukça benzediğini söylemektedir.

Aston Grubu

Aston Grubu olarak adlandırılan ve Derek Pugh tarafından yönetilen bir grup akademisyen, yaptıkları araştırmalar doğrultusunda örgütleri

• iş akışı bürokrasileri,
• personel bürokrasileri,
• komple bürokrasiler ve
• bürokratik olmayanlar şeklinde sınıflandırarak;
  “tekdüze, kasvetli ve sıkıcı” olarak tanımladıkları Weber’in  bürokrasi yaklaşımını çeşitlendirerek katkıda bulunmuşlardır.

C. Northcote Parkinson,

Yöneticilerin ve çalışanların sayısının işin kendisinden bağımsız olarak genişleyebileceğini söylemiş ve bu görüşünü “Parkinson Yasası” olarak adlandırarak bürokrasinin halk dilinde kırtasiyecilik anlamında kullanılmasına bilimsel olarak açıklık getirmiştir.

Max Weber’in öncülüğünü yaptığı bürokrasi yaklaşımının temel özelliği, bir dizi aksiyomlara (doğruluğu kanıtlanmaksızın kabul edilen önermelere) dayanan aksiyomatik ve rasyonel (akılcı) bir yönetim yaklaşımı olmasıdır.