Modern Yönetim Kuramları

Modern Yönetim Kuramları

İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra dünya ekonomik düzenindeki değişimler yönetimsel alanda da farklı yaklaşımlar ve çözüm önerileri gerektirmiştir.
Klasik ve Neo-Klasik yönetim yaklaşımlarının eksiklikleri ve uygulamada yarattığı aksaklıklar da giderilmeye çalışılmıştır.

Sentez ayrı ayrı düşüncelerin ya da öğelerin birleşip bir bütün oluşturmasıdır.
Klasik yönetim kuramları “iş”e önem vermişlerdir, Neo-Klasik kuram işe ve ağırlıklı olarak “insan”a önem vermiştir.

Modern kuramlar ise “iş” ve “insan”ın yanı sıra “iç ve dış çevre unsurları”na da önem vermektedir.
Bu bağlamda, konuları ele alış ve yaklaşım tarzıyla modern teori güçlü bir sentez yaratmaktadır.

Modern yönetim düşüncesi, Klasik ve Neo-Klasik yaklaşımlardan farklı olarak, “işletmeyi (örgütü)” çevresindeki değişimlere uyum sağlaması gereken bir
bütün olarak ele almaktadır.

Örgütün bölümleriyle (alt birimleriyle) ve dış çevresiyle etkileşim halinde olduğu, başka deyişle “birbirlerini etkiledikleri ve birbirlerinden etkilendikleri görüşü” kabul edilmektedir.

Bu bakış açısıyla modern yönetim düşüncesi örgütleri, dinamik bir etkileşim süreci içinde değerlendirmektedir.
Modern yönetim kuramları bölümünde Sistem Yaklaşımı ve Durumsallık Yaklaşımı yer almaktadır.

Sistem ve Durumsallık yaklaşımına katkıda bulunanlar arasında aynı kişilerin yer almasının nedeni, bu iki yaklaşımın “sentez odaklı” ve birbirini “bütünler” özellikte
olmasıdır.

Modern teori Klasik ve Neo-Klasik kuramların ve yeni bakış açılarının güçlü bir sentezidir.
Modern yönetim kuramı Sistem Yaklaşımı ve Durumsallık Yaklaşımı olarak adlandırılan iki teoriden oluşmaktadır.

Modern yönetim kuramlarının genel özellikleri kurama katkıda bulunanlarla birlikte genel bir çerçevede aşağıdaki şekil’de ele alınmıştır.

Sistem ve Durumsallık yaklaşımlarının tek bir öncüsü olmadığı için kuramların gelişimine katkı sağlayan tüm yazarlar “katkıda bulunanlar” başlığı altında sıralanmıştır.