KOORDİNASYON FONKSİYONU 3

KOORDİNASYON FONKSİYONU 3

Koordinasyon (Eşgüdümleme), örgütlerin etkin bir şekilde işleyebilmesi için örgütsel unsurların uygun bir şekilde bir araya getirilmesidir.
Koordinasyon, işlerin birbirini bütünler ve tamamlar şekilde nasıl düzenleneceğinin belirlenmesidir.
Koordinasyon sayesinde her bölüm diğer bölümlerin ne yaptığından haberdar ve diğer bölümlerle uyumlu şekilde faaliyette bulunmaktadır.

Fazla karmaşık olmayan (farklılaşma derecesi düşük olan) örgütlerde koordinasyonu sağlamak daha kolayken, karmaşıklaşan ve büyüyen örgüt yapılarında koordinasyon zorlaşmaktadır.
Buradaki en önemli sorun birimler, çalışanlar ve yönetim arasında iletişimin ve uyumun nasıl sağlanacağıdır.
Biçimsel ilişkilerde ilişkilerin ve uyumun sağlanmış olması bilgi akışını hızlandırmaya imkân tanımaktadır.

Biçimsel olmayan ilişkilerde ise örgüt kültürü ve alt kültür unsurları iletişimi ve uyumu sağlayan en önemli faktörler olmaktadır(Saruhan- Yıldız, 2010).
Birimler, çalışanlar ve yönetim arasındaki işbirliği ve iletişimin etkin ve kaliteli olması, koordinasyon fonksiyonunun başarıyla yerine getirildiğinin göstergesidir.

Koordinasyon eksikliğinde birimler ve çalışanlar arasında çatışmalar artacak, işbirliği ve takım çalışması azalacak, iletişimsizlik nedeniyle faaliyetler aksayacak ve sorunlara çözüm bulunması gecikecek, zaman kaybı yaşanacak, sinerji elde edilemeyecek, amaca yöneltmede (emir-komuta) motivasyon eksikliği oluşacaktır.

Örgütte etkin ve verimli bir koordinasyon sağlamak için

• Etkin bir haberleşme ve bilgi sistemi,

• Güçlü ve paylaşılan bir örgüt kültürü,

• Çalışanlarla uyumlu bir yönetici ve yönetim sistemi gereklidir (Saruhan-Yıldız, 2010).

Koordinasyon fonksiyonu, örgüt yapılanmasındaki hiyerarşik kaynağı açısından dikey, yatay ve merkezi olmak üzere üçe ayrılır.
Bir işletmede ast ve üstleri arasındaki koordinasyona dikey koordinasyon adı verilmektedir.

Genel müdür ile yardımcıları, üretim müdürü ile şefler arasındaki iletişim bağlantısı dikey koordinasyona bir örnektir.

Aynı seviyedeki kişilerin arasındaki koordinasyon ise yatay koordinasyon olarak adlandırılır.
Merkezi bir koordinasyon biriminin oluşturulması durumunda merkezi koordinasyon söz konusudur.

Farklı birimlerdeki yöneticiler, kendi üstlerine müracaat etmeden merkezi koordinasyon birimiyle ilişki kurabilir (Hint-Middlemist, 1979 ve Özalp, 2000’den akt. Ertürk, 2010: s.184-185).