BÖLGESEL YENİLİK SİSTEMİ – 1 

BÖLGESEL YENİLİK SİSTEMİ – 1

Gelişmiş veya sanayileşmeyi gelişmenin vazgeçilmez bir öğesi olarak benimsemiş ülkelerin KOBİ merkezli sistematik çalışmalarında araştırma-geliştirme (Ar-Ge), yenilikçilik (inovatif faaliyetler), farklılık yaratacak yetenekler kazanma, rekabetçilik, yakınlık, güven vb. kavramlar yer almaktadır.
Bütün bu hedef ve kavramların kurumsal bir yapılanma içinde işleyişlerinin ve ilişkilerinin ortaya konulmasıyla Ulusal Yenilik Sistemleri (UYS) ve benzer bir biçimde bölgesel düzeyde kurulmasıyla da Bölgesel Yenilik Sistemleri (BYS) oluşturulmaktadır.

BYS kavramı, UYS kavramından esinlenmektedir; çünkü ulusal yenilik sistemlerinin büyük kurumsal çerçeveleri ve ulusal ticaret sistemi ile bölgesel yenilik
sistemleri arasında bağ mevcuttur.
Tamamlayıcılık ilişkisi olarak da görülebilecek olan bu bağ, hem ulusal politika belirlemede bölgelerin spesifik özelliklerinin önemi, hem de ulusal politikaların bölgesel anlamda uygulanabilirliğini sağlayacak olan yerel aktörlerin varlığı ve etkinliğidir.

Öte yandan bölgesel ekonomik performansın rekabetçi üstünlüğünü belirleyen ana etkenlerden en önemlisi, bölgesel teknolojik gelişmelerdir.
Yeni teknolojilerin ekonomik gelişmeye yön veren gücü, günümüz politika belirleyicilerini teknolojik eğilimleri daha iyi anlamaya yönlendirmektedir.
Bununla beraber, gelişmekte olan ekonomilerde ekonomik performansın başlıca kaynaklarından sayılan yeni teknolojilerden her zaman gerektiği gibi yararlanılmadığı da görülmektedir.

Teknoloji açığını kapatmaya çalışan bölgesel kalkınma uzmanları, teknolojik gelişmenin ilk aşamadan başlanarak izlenmesi, öğrenilmesi ve kazanılması, kazanımın ticari başarıya dönüştürülmesi için ürün ve üretim süreçleri, teknoloji yönetimi ve organizasyonu gibi alanlardaki eğilimleri zamanında sezip yansıtan yöntemleri ve modelleri geliştirmektedirler.
Rekabetin artarak keskinleştiği günümüzde bölge ekonomisinin rekabet gücü ürün, süreç ve örgütsel alanda gerçekleştirilen yeniliğe bağlı olarak gelişmektedir.

Bölgesel kalkınma politikalarının artık yenilik tabanında oluşturulmasının sonucunda ekonomik gelişme politikalarının ağırlığı, Ar-Ge ve teknolojinin yaygınlaşmasına verilen desteklerden yeniliğin doğrudan hedef alınıp desteklenmesine kaymaktadır.
Yenilik yetenekleri, yeniliğe yönelik tavırları, yenilik yapmalarını etkileyen olumlu/olumsuz faktörler vb. yönünden çok değişik özellikler sergileyebilen işletmeler veya bölgeler için tek tip politikalar uygulamak mümkün olmamaktadır.

Bölgesel politika ve uyum konusunda başarılı kamu müdahalelerinin göstergesi, bölge işletmelerinin hangi düzeyde performanslarını sürdürülebilir anlamda geliştirdikleri ve istihdamı ve sosyal refahı koruma ve arttırmasına bağlıdır.
Bu tür yenilik politika ölçüleri, yerel işletmeler üzerinde ivedi ve takdir edilir etkiye sahip olmalıdır.

KOBİ’lerin diğer işletmeler veya iş ve yenilik destek kuruluşları ile işbirliğinden yoksun olmalarından dolayı, yalnız başlarına yenilikçi projeleri geliştirecek zaman ve kaynağa sahip olmadıkları yaygın bir şekilde kabul edilmektedir.
Bundan dolayı, ölçülerin düzeni ve işletme ihtiyaçlarını tanımlayan ve uygun bir karşılık ile ilgili konuların karmaşıklığı, uygun mekanizma ve yöntemlerin geliştirilmesine yönelik yüksek düzeyde bir yaklaşım gerektirmektedir.