9.9 düzeyinde bir yönetsel davranış biçimi

(Klasik ve Neo-Klasik Yönetim Kuramları)

Blake ve Mouton’un Yönetsel Kafes Modeli

9.9 düzeyinde bir yönetsel davranış biçimi

9.9 düzeyinde bir yönetsel davranış biçimi “ekip yönetimi” olarak adlandırılmaktadır.
Bu davranış kalıbının 5.5 düzeyindeki yönetsel davranış kalıbını da kapsadığı ve diğer yönetsel davranış kalıplarının tersine hem insana, hem de üretime önem verdiği vurgulanmaktadır.

Bu bağlamda, üretime ve insana aynı derecede önem verilmesinin anlamsız olduğu görüşüne de karşı çıkılmaktadır.
Bu yönetsel davranış kalıbı, 5.5 düzeyindeki yönetsel davranış kalıbının tersine, sorunlara en doğru ve en etkin çözümleri getirmeye çalışmaktadır.

Çalışanların beklentilerinin, rastlantısal ve sosyalleşmeye dayalı, “taşra klübü yönetimi” görünümünde bir yönetim anlayışıyla değil, işyeri ortamında ve başkalarıyla birlikte çalışarak karşılanabileceği değerlendirilmektedir.

9.9 düzeyinde bir yönetim anlayışını benimseyen yönetici, çalışanların neyin kendi çıkarlarına olduğunu çok iyi bildiklerini ve bu nedenle, yönlendirilmeye ve denetlenmeye gereksinme duymadıklarını varsaymaktadır.

Yönetici, yalnızca kendisi tarafından planlanıp örgütlenen işlerin değil, aynı zamanda ast’ları tarafından planlanıp örgütlenen işlerin de sorumluluğunu taşımaktadır. Amaçların herkesin anlayabileceği kadar açık, amaçlara ulaşabilmek için çalışanlardan talep edilenlerin ise, gerçekçi olması gerekmektedir.

Çatışmanın ortaya çıkabileceği kabul edilmektedir.
Çatışmalara çözüm getirebilmek için kişisel tartışmalar yerine, sorunun doğrudan ve anlaşılır bir biçimde ele alınması önerilmektedir.

Amaç, yaratıcı düşünceyi özendirmektir.
Örgüt yapısının iyileştirilmesi ve örgüt üyelerinin kendilerini geliştirmeleri sürekli desteklenmektedir.

Zaten bu iki olgunun, 9.9 düzeyinde bir yönetim anlayışının hem amacı, hem de sonucu olduğu belirtilmektedir.
Liderliğin en geçerli yönetsel davranış kalıbı olarak kabul edilmesinin temelinde, bu yönetim tarzının belli bir deneyim sonunda elde edilmesi ve karşılıklı
güvene dayanması bulunmaktadır.

Yöneticilerin, 9.1 ya da 1.9 düzeyinde yönetsel davranış kalıbına eğilimli astlarını 9.9 düzeyinde liderlik tarzını benimseyecek ve bu yönetim anlayışının gereklerini yerine getirecek şekilde eğitmeleri gerektiği vurgulanmaktadır.

Böylece, yöneticilerin kendi kişisel gelişmelerine de katkıda bulunabilecekleri öne sürülmektedir.
Blake ve Mouton’a göre, en geçerli yönetsel davranış kalıbı 9.9 düzeyinde yer almaktadır ve “ekip yönetimi” olarak adlandırılmıştır.

Bu yönetsel davranış kalıbında, üretime ve insana aynı düzeyde önem verilmekte, örgütsel ve bireysel beklentiler bütünleştirilmektedir.
Bu da, kurumsal performansta sürekli bir artış anlamına gelmektedir.