Vekâlet Sözleşmesinde Zorunlu Unsurlar

Vekâlet Sözleşmesinde Zorunlu Unsurlar

Vekâlet Sözleşmesinin Unsurları

Vekâlet sözleşmesinin, sözleşmenin varlığı açısından zorunlu olan unsurları yanında bazı durumlarda gerçekleşen unsurları da mevcuttur.

Zorunlu Unsurlar

Vekilin vekâlet verene karşı iş görme borcu altına girmesi, vekâlet sözleşmesinin zorunlu unsurlarından biridir. Vekilin iş görme borcunun kapsamına şunlar girer:

• Maddi fiiller (hekimin hastasını muayenesi, hukukçunun mütalaa vermesi vs.)
• Hukuki işlemler (taşınır/taşınmaz satışı vs.)
• Hukuki işlem benzeri fiiller (ihtar, mehil tayini vs.)

Vekâlet sözleşmesinin unsurlarından bir diğeri, iş görmenin kanunla düzenlenmiş başka bir iş görme sözleşmesi çeşidinin konusunu oluşturmamasıdır.

TBK m. 502/II hükmüne göre, “vekâlete ilişkin hükümler, niteliklerine uygun düştüğü ölçüde, bu Kanunda düzenlenmemiş olan işgörme sözleşmelerine de uygulanır.”

Hükümle beraber, yapılan bir iş görme sözleşmesinde TBK’deki iş görme sözleşmesi tiplerinin unsurlarından biri eksik ise veya yapılan sözleşme bu tiplere uymuyorsa sözleşmeye vekâlet hükümleri uygulanacaktır ancak sözleşme, TBK’de düzenlenen diğer iş görme sözleşmesi tiplerinden birini oluşturuyorsa böyle bir durumda vekâlet hükümleri uygulanmayacaktır.

Vekâlet sözleşmesinin unsurlarından biri de iş görmenin başkasının menfaatine ve iradesine uygun olarak yapılması ve iş görmede zaman kaydına bağlı olunmamasıdır.

Vekil, vekâlet sözleşmesinde sadece kendi çıkarına göre hareket etmez; başkasının çıkarına göre de hareket eder.

Vekâlet sözleşmesinde vekil, iş görmeden başarılı bir sonuç elde edilememesi tehlikesini taşımamaktadır.

Diğer bir deyişle vekil, bir sonuca ulaşmak için belli bir yönde iş görmekte ancak gerekli özeni göstermesine rağmen elde edemediği sonuçtan sorumlu olmamaktadır.

Vekâlet sözleşmesi, bu özelliği ile eser sözleşmesinden ayrılmaktadır.

Vekil gerekli özeni göstermesine rağmen elde edemediği sonuçtan sorumlu değildir.