Üniversite-Sanayi İşbirliği – 2

Yenilik Yönetimi

Üniversite-Sanayi İşbirliği – 2

Teoride ve pratikte, teknoloji transferi yöntemleri ile öğrenilen bilginin, yeni üretim süreçlerinin yaratımını tetiklediği ve bu yaklaşım içerisinde, işletmelerin stratejik teknoloji geliştirme ağ yapılarına eklemlenebilmesi esasının güncel bilgiye ulaşabilen aktörlerin (diğer işletmelerin) tespitine olanak sağladığı, işletmeler arası bilgi akışlarını kolaylaştırdığı ve zenginleştirdiği ve aslında bu sayede işletmelerin yenilik yapmasını tetiklediği görülmüştür.

Mekânsal yakınlığın yanında etkin bir üniversite-sanayi işbirliğinde özellikle; sanayinin ihtiyaçlarının doğru bir şekilde tanımlanması, üniversitelerin ülke ya da bölgesel teknolojiyi ileriye götürecek çalışma planına sahip olması, sanayi ile üniversite arasında etkileşim oluşturacak bir mekanizmanın uygulamaya geçirilmesi gerekir.

Mali yetersizliklerden dolayı işletmenin bu personeli istihdam edememesi durumunda işletmenin konumlandığı sanayi bölgelerinde ortak araştırma merkezlerinin devreye girmesi gerekir.

Sanayi tarafında önemli bir eksiklik sanayide üniversitedeki projeleri takip edebilecek, yönlendirebilecek ve destek olabilecek insan gücünün yokluğudur.
Bu durum KOBİ’lerin Ar-Ge ve yenilik sürecinde en büyük çıkmazı olan Ar-Ge personelini istihdam edememesinin bir sonucudur.

İşgücü yetkinliği ve kalitesi açısından yine sanayi ve üniversite arasında bir amaç birlikteliğinin kurulması gerekmektedir.
Sanayide nitelikli işgücünün bulunması ve bunların bölge içerisindeki hareketliliği KOBİ’ler için bilgi yayımı ve öğrenme kapasitesini olumlu anlamda  etkilemektedir.

Yüksek Öğretim Kurumlarından mezun olanların sanayinin ihtiyaçlarına uygun olmadığı konusunda ciddi tepkiler söz konusudur.
Bunun için Yüksek Öğretim İdaresi ile sanayi temsilcileri arasında görüş alışverişini sağlayacak etkin bir platformun oluşturulması gerekmektedir.