EKONOMİK YAKLAŞIMLA GİRİŞİMCİLİK 1

EKONOMİK YAKLAŞIMLA GİRİŞİMCİLİK

İktisat teorisi toplumların iki temel sorunuyla ilgilenmektedir:

• Toplumlar refah düzeylerini nasıl yükselteceklerdir?
Refah artışı sağlanmadan nüfus arttığında kişi başına refah düşecektir.
Bu nedenle yaşam standartlarını yükseltmek isteyen bütün toplumlar toplam refahı sürekli olarak yükseltmeye yarayacak yolları bulmak zorundadır.
• Toplumlar üyeleri arasında refahı nasıl dağıtacaklardır?
Eşit bir refah dağılımı şekli olmaksızın toplumun küçük bir kesimi mutlu olacak, kalan kesimde ise istikrar sağlanamayacaktır.

Bu temel iktisadi soruların cevaplanmasında kullanılan birçok iktisadi yaklaşım bulunmaktadır.
Özellikle çağımızda girişimcilik olgusu bu soruların cevaplanmasında birçok ülkede önemli bir kaynak oluşturmuştur.
Bu sorulardan hareketle girişimcilik olgusunun ekonomik temellerinin ele alınması gerekmektedir.
Girişimcilik olgusunun ekonomik temellerinin tarihsel süreç içerisinde nasıl yer almış olduğunun genel olarak bilinmesi konunun anlaşılmasını kolaylaştıracaktır.

Girişimciliğe ilk ve temel ekonomik teorik katkılar Fransız düşünürler tarafından yapılmıştır.
Fransız ekolünün bu alandaki en önemli teorisyen ve yazarları
Cantillon,
J.B. Say,
Turgot,
Quesnay ve
Beaudeu’dur.

Girişimciliğin ekonomi içerisindeki rolünün ne olduğu konusunda ilk düşünceleri ortaya atan Cantillon’dur.
Cantillon ekonomiye etki eden ve onları biçimlendiren ekonomik unsurları üç gruba toplamaktadır:
• Kaynaklara sahip olan kişiler (o dönemin arazi sahipleri).
• Bu kaynaklarla çalışanları bir araya getiren girişimciler.
• İstihdam edilerek iş yapan profesyonellerdir.

Cantillon’a göre birinci ve üçüncü grup genelde pasif (edilgen) olup bir başkasının çaba ve gayretine ihtiyaç duyarlar.
Girişimciler ise aktiftir (etken) ve bu iki grubu organize ederler.
Ekonomideki gerçek ve önemli rolü de bu grupları yönlendiren girişimciler oynar.

Üretim araçlarının özel mülkiyete konu olduğu kapitalist sistemde mülk sahipleri belli başlı üç işlevi yerine getirirler:
a) Mali sermayenin devreye sokulması
b) Üretim araçlarının koordinasyonu, işletmenin yönetimi ve işletilmesi,
c) Yatırımlarla ilgili stratejik kararların alınması

Sermaye piyasaları gibi kurumların varlığı sayesinde mali sermaye sunumu ile diğer işlevler tamamen birbirinden ayrılabilmiştir.
Girdilerin sağlanması ve rutin işletme işlevleri ücretli çalışanlara devredilebilirken,
yatırım yapma ya da yapmama,
yeni bir piyasaya girme gibi nihai kararlar ise hiçbir şekilde üretim araçları mülk sahiplerinden başkasına bırakılmamıştır.
Karar verme pozisyonu ile iş adamının üstlendiği işleve de girişimcilik adı verilmektedir.