Borcun Sona Ermesinde Zamanaşımı Süresi

Borcun Sona Ermesinde Zamanaşımı Süresi

Genel zamanaşımı süresi on yıldır.

TBK 147’de altı bent hâlinde beş yıllık zamanaşımına tabi alacaklar sayılmıştır.

Bu alacaklar;

1. Kira bedelleri, anapara faizleri ve ücret gibi diğer dönemsel edimler
2. Otel, motel, pansiyon ve tatil köyü gibi yerlerdeki konaklama bedelleri ile lokanta ve benzeri yerlerdeki yeme içme bedelleri
3. Küçük sanat işlerinden ve küçük çapta perakende satışlardan doğan alacaklar
4. Bir ortaklıkta, ortaklık sözleşmesinden doğan ve ortakların birbirleri veya kendileri ile ortaklık arasındaki; bir ortaklığın müdürleri, temsilcileri, denetçileri ile ortaklık veya ortaklar arasındaki alacaklar
5. Vekâlet, komisyon ve acentalık sözleşmelerinden, ticari simsarlık ücreti alacağı dışında, simsarlık sözleşmesinden doğan alacaklar
6. Yüklenicinin yükümlülüklerini ağır kusuruyla hiç ya da gereği gibi ifa etmemesi dışında, eser sözleşmesinden doğan alacaklardır.

Zamanaşımı süresi kaideten muacceliyetten itibaren başlar.

Bu yüzden borç için vade varsa bu tarihten, yoksa sözleşmenin kurulmasından itibaren zamanaşımı işlemeye başlar.

Kısaca zamanaşımı; alacaklının, alacağını talep edebileceği andan itibaren işler.

Prensip itibarıyla her türlü alacak zamanaşımına tabidir.

Buna karşılık istisnai olarak bazı alacaklar zamanaşımına tabi değildir.

Örneğin gayrimenkul rehni (ipotek ile teminat altına alınan alacaklar için) bakımından rehin devam ettikçe zamanaşımı işlemez.

Aynı şekilde borçlu için aciz vesikası verilmişse borç için yine zamanaşımı işlemez.

Taşınır rehindeyse zamanaşımı süresi işlemeye devam eder.

Muacceliyet, borcun ifasının alacaklı tarafından talep edilebileceği en erken zamanı ifade eder.

TBK m. 148’e göre TBK m. 146 -161 arasındaki zamanaşımına ilişkin hükümler sözleşmeyle değiştirilemez.

Bunlar haricindeki zamanaşımı süreleriyse sözleşmeyle değiştirilebilirler.