Yenilikçi Girişimcilik – 2

Yenilikçi Girişimcilik – 2

Girişimciler ikiye ayrılır.
Bunlardan ilki, taklit edici (replicative) girişimciler iken, diğeri yenilikçi girişimcilerdir.

• Taklitçi girişimcilerin aksine, yenilikçi girişimciler, yeni ürünler, hizmetler ve iş uygulamaları icat ederek bunları ticarileştirirken, taklitçi girişimciler, restoran ve
kuru temizlemeciler gibi, artan nüfusa paralel işletmeler kurarlar.

• Her iki girişimcilik çeşidi ekonomileri çok farklı şekillerde ve ekonomik gelişmenin farklı aşamalarında etkilerler.
Bundan dolayı, politika yapıcılar tarafından girişimciliğin dinamikleri dikkatli bir şekilde hesap edilmiş olmalıdır.

• Ekonomiler teknolojik sınıra yaklaşırken, var olanı tekrarlama, kişi başına Gayri Safi Yurtiçi Hâsıla (GSYH)’yı sürekli artıramayacağı için ekonomik büyüme
oranları azalır.
Bu yüzden bir bölge, hayat standardını artırmak için giderek artan bir şekilde yenilik aşamasına geçiş yapmalıdır.

• Yenilikçi bir ekonomi ortaya koymak için denenmiş ve esaslı bir reçete yoktur.
Fakat, gerekli altyapıyı inşa etmekten, daha yüksek eğitim ve vergi teşviklerine kadar bilinen yöntemleri bir araya getirmek oldukça önemlidir.

Geleneklere bağlılık girişimcilik olgusuyla bağdaşmaz.
Girişimciler yenilikçi ve yaratıcı olma özelliklerini içinde barındırır.
Girişimcinin yenilikçi ve dinamik olma özelliği vardır ve girişimci, toplumda değişimi yaratacak kişi ve kurumlar olarak tanımlanır.
Kişileri girişimcilikle buluşturan ortak nokta yeniliktir.

Farklı kişiliklere sahip girişimcilerin ortak yönleri, kendilerini sistematik olarak yeniliğe adamış olmalarıdır.
Yenilik yapmak ve uygulamak mümkünse, girişimci faaliyetler yenilikçilik yönünde harekete geçebilir.
Aksi takdirde taklit ve tekrardan kurtulamaz.
Mesele teknik olmaktan çok toplumsal ve siyasal ortamla ilgilidir.

Yenilikçiliğe uygunluğu da; kişisel özellikler, toplumsal yapı, mesleki çevre ve insani gelişme belirlemektedir.

Yenilik kaynakları iki grup halinde toplanmaktadır.

Birinci grupta olanlar, şirketin veya sektörün içinde yer alır.
Bunlar; beklenmedik gelişmeler, uyumsuzluklar, süreç ihtiyaçları, sektör ve pazar yapısındaki değişikliklerdir.

İkinci grupta şirketin dışındaki sosyal ve entellektüel ortamlarda bulunan kaynaklar yer almaktadır.
Bunlar; demografik yapıdaki değişiklikler, algılama değişiklikleri ve yeni bilgidir.

Yenilikçilik ilkeleri;
1- yenilik kaynaklarının ortaya çıkardığı fırsatların analizi,
2-algılamak, soru sormak ve dinlemek,
3- belirlilik, basitlik ve odaklanmışlılık,
4- küçük başlangıçlar,
5- dehanın değil, çalışmanın ürünü olması,
6-kapsamlı ve açık iletişim
7- ödül ve takdir olarak sıralanabilir.

Etkileşimli yenilik sürecinde dış kuruluşlarla iki tür etkileşim söz konusudur.

Birincisi; tedarikçiler, müşteriler ve diğer işbirliği yapılan kuruluşlardır.

İkincisi ise, bilim ve teknoloji ile yapılan işbirliğidir.