Ulusal Yenilik Sistemi – 1 

Ulusal Yenilik Sistemi – 1

Küresel rekabetçi pazarların işletme ve ülkeler üzerindeki baskısından dolayı yenilik politikaların kurumsallaştırılması ihtiyacı artmaktadır.
Küresel pazara mal veya hizmet sunan işletmelerin yalnız bir şekilde rekabet etmesi mümkün olmamaktadır.
Çeşitli kurum ve kuruluşlarla işbirlikleri işletmelerin küresel pazarda sürdürülebilir olmasını sağlamaktadır.
Bu işbirlikleri üretim işbirliğinin ötesinde araştırma ve geliştirme faaliyetlerinde de işbirliğini gerektirmektedir.

Dolayısıyla, ülkelerin günümüzde küresel rekabete yönelik ulusal politikalar geliştirmesi ve uygulaması beklenmektedir.
Küresel düzeydeki rekabette sürdürülebilir olmak sadece işletmelerin yalnız başına gayret göstermeleri ile mümkün olmamaktadır.
Özellikle küçük ve orta büyüklükteki işletmelerin (KOBİ) küresel ölçekte rekabet stratejilerini uygulamalarında ciddi kısıtlamaları vardır.

Rekabet stratejileri iki önemli avantaj unsuruna dayanmaktadır:
fiyat liderliği (maliyet avantajı) ve farklılaştırma (yenilikçilik avantajı).

KOBİ’lerin ölçek ekonomisinden dolayı fiyat liderliğine dayalı stratejiler uygulaması işletmenin sürdürülebilirliği açısından risklidir.
Günümüzde, maliyet kontrolü ya da etkin maliyet yönetimine dayalı kar marjları oldukça daralmıştır.
En önemli rekabet stratejisi yenilikçiliğe dayalı farklılaşma başarısıdır.
Benzer şekilde, etkin maliyet yönetimi işletmenin süreçlerinde verimlilik sağlayan yenilikçi iyileştirmelere dayanmaktadır.

Nihayetinde, maliyet ve rekabet avantajı elde etmek işletmenin yenilikçi eylem ve somut sonuçlarına bağlıdır.
KOBİ’lerin hem yenilikçiliğin doğası ve hem de araştırma ve geliştirme faaliyetlerinin maliyetli olmasından dolayı çeşitli işbirliklerine ve kurumsal desteklere ihtiyacı olmaktadır.
Yenilikçilik, izole bir ortamda değil tam aksine sistemsel yaklaşım içinde etkileşimin varolduğu bir çevrede oluşabilir.

Bu etkileşimin ulusal düzeyde gerçekleşmesi, ulusal yenilik sistemi olarak ifade edilmektedir.
Ulusal düzeyde mal ve hizmet üretimi veya ticareti ile ilgili doğrudan ve dolaylı tüm kurum ve kuruluşların yer aldığı oluşumun planlanması, yönetilmesi ve uygulanmasıdır.
Ulusal düzeyde politika ve stratejilerin tanımlanması ve uygulanması, ülkenin küresel pazarlarda daha rekabetçi olmasına yöneliktir.

Bir ulusun temel ekonomik hedefi, yurttaşlarına yüksek bir yaşam standardı sağlamak ve bunu sürdürülebilir kılmaktır.
Bunu başarma yeteneği, ulusal kaynakların verimli kullanılması ile birey ve kuruluşların temel yeteneklerinin belirlenerek güçlendirilmesiyle rekabet edilebilirliğine dayanmaktadır.
Ulusal düzeyde başarı, sistemin kurgulanması ve etkin yönetilmesi ile mümkün olmaktadır.