Mali Borçlar

Mali Borçlar

İşletmeler varlıklara sahip olabilmek için mutlaka kaynak bulmak zorundadır.

Kaynaklar ya işletme sahipleri tarafından ya da işletme dışından (üçüncü taraflardan) borçlanılarak sağlanır.

Varlıkların finansmanı için işletme dışından, geçici bir süre için sağlanan kaynaklar yabancı kaynaklar olarak nitelendirilir ve kısaca işletmenin borçları olarak da isimlendirilir.

İşletmenin borçları, çeşitli finansal kuruluşlardan kredi alınması, mal ya da hizmetin kredili alınması, müşterilerden avans alınması, ödenecek vergi ve aidat kesintilerinin olması gibi değişik nedenlerle doğabilir.

Borcun doğmasına yol açan olayların ve faaliyetlerin bilinmesi işletme hakkında karar verecek taraflar açısından önemli olduğu için bunlar ayrı ayrı hesaplarda izlenmeli ve bilançoda
da ayrı olarak raporlanmalıdır.

Yabancı kaynaklar işletmenin mevcut borçlarıdır ve hangi nedenle doğmuş olurlarsa olsunlar vadeleri geldiğinde mutlaka geri ödenmeleri gerekir.

Yabancı kaynakların geri ödenebilirliği, işletmenin finansal performansı ve kredibilitesi açısından son derece önemlidir.

Dolayısıyla yabancı kaynakların ödeme zamanlarının bilinmesi de ayrıca önem taşımaktadır.

Bu nedenle yabancı kaynaklar vadelerine göre “kısa vadeli yabancı kaynaklar” ve “uzun vadeli yabancı kaynaklar” olarak iki gruba ayrılmıştır.

Kısa vadeli yabancı kaynaklar, bir yıl içinde veya bir faaliyet dönemi içinde (hangisi uzunsa) ödenecek borçlardan oluşmaktadır.

Kısa vadeli yabancı kaynaklar, hem borcun doğduğu tarihten itibaren en fazla bir yıl vadesi olan borçları hem de borcun doğduğu an itibarıyla vadeleri bir yılın üzerinde olduğu hâlde bilanço
tarihinde vadeleri bir yılın altına inmiş olan uzun vadeli borçların kısa vadeliye dönüşen kısımlarını kapsar.

Uzun vadeli yabancı kaynaklar ise vadeleri bir yılın üzerinde olan borçlardır.