Eğitim Verme ve Bilgilendirme Yükümlülüğü

İşverenin 6331 Sayılı Kanundan Doğan Yükümlülükleri ve Bunların Hukuki Temelleri

Eğitim Verme ve Bilgilendirme Yükümlülüğü

İşyerinde iş sağlığı ve güvenliği tedbirlerinin gerektiği gibi uygulanması, bu tedbirlerin kanunlara ve yönetmeliklere uygun bir şekilde alınmasının yanında, çalışanların da bunları uygulayacak bilgi ve birikime sahip olmalarına bağlıdır.

Bu sebeple, işverenin iş sağlığı ve güvenliği konusunda işçilerini sürekli olarak eğitime tabi tutması ve teknolojik yeniliklere işçilerinin de uyum sağlamasını temin etmesi gerekmektedir (6331 sa. K. m. 4/(1)-a, m. 11/c, m. 17).

İşverenin çalışanlarını bilgilendirme yükümlülüğü, İş Kanunu’nda pek çok yerde hüküm altına alınmıştır.

Bunlardan;
iş sözleşmesinin koşulları hakkında bilgilendirme (m. 8),
kısmi/tam süreli açık işler hakkında bilgilendirilme (m. 13),
çalışma koşullarında değişikliğin bildirilmesi (m. 22),
toplu işçi çıkarma durumunda bilgilendirme ve danışma/müzakere (m. 29),
geçici işçiyi belirli/belirsiz süreli açık işler hakkında bilgilendirme (m.7 (9)-b),
işyerinin kapatılması (m.29/6) yükümlülükleri Kanun’da açıkça belirtilmiştir.

Ayrıca bunların yanında, işverenin, İşyerinin veya bir bölümünün devri halinde çalışanlara bilgi verme ve danışma yükümlülüğü de bulunmaktadır.

İşverenin çalışanlarını iş sağlığı ve güvenliği konusunda eğitim verme ve bilgilendirme yükümlülüğü, mevcut İş Kanunu’nda -uzaktan çalışma hariç- herhangi bir hüküm kapsamında yer almamaktadır.

Zira 6331 sayılı Kanun’dan önceki dönemde İş Kanunu’nda bu konuya ilişkin yer alan hükümler, bu Kanun kapsamında düzenlendiğinden, Kanun’un yürürlüğe girmesiyle birlikte ilga edilmiştir. Ancak bu durum, işverenin iş sağlığı ve güvenliğini de içeren bilgilendirme yükümlülüğünün hukuki temellerini İş Kanunu’ndan aldığı gerçeğini değiştirmemektedir.

Ayrıca, 6331 sayılı Kanun’da bu yönde bir düzenleme yer almasaydı dahi, işçinin korunması ilkesinden hareketle, işverenin gerekli olduğu hallerde çalışanına eğitim ve bilgi vermekle yükümlü olduğunun ifade edilmesi gerekirdi.

Nitekim kanun koyucu, İş Kanunu m. 14/IV’da işverenin, uzaktan çalışma ilişkisi kapsamında istihdam ettiği çalışanlarına yaptıkları işin niteliğini dikkate alarak iş sağlığı ve güvenliği önlemleri hususunda bilgi verme, gerekli eğitimi verme, sağlık gözetimini sağlama ve sağladığı ekipmanla ilgili gerekli iş güvenliği tedbirlerini alma görevini vermiştir.

Kanun koyucu, genel olarak çalışanların sağlığını ve güvenliğini ilgilendiren bir konuda sözleşmenin türünü dikkate alarak belirli bir grup işçiye/çalışana ayrıcalık tanımayacağı için, uzaktan çalışanlara tanınan bu hakka diğer iş sözleşmeleri kapsamında çalışan işçilerin de sahip olduğu sonucuna varmak gerekmektedir.