BİLGİ YÖNETİMİ 1

BİLGİ YÖNETİMİ 1

Bilgi çağının başlangıcı olarak kabul edilen 2000’li yıllarla birlikte, stratejik öneme sahip “bilgi” kavramı işletmeler için rekabet üstünlüğünü sağlamada
en önemli araçlardan birisi haline gelmiştir.

İnsanlık tarihinin karşılaştığı üç büyük değişim dalgasından biri olarak ifade edilen bilgi toplumuna geçiş süreci ile birlikte temel kriterler;
bilginin üretilmesi, paylaşılması ve etkili bir şekilde kullanılması olmuştur.

Bu noktada karşımıza bilgi yönetimi kavramı çıkmaktadır.

Bilgi yönetimi ile ilgili kavramsal analizden önce “bilgi”’nin ne olduğu üzerinde durmak yerinde olacaktır.
Gerek yönetim gerekse bilgi yönetimi ile ilgili literatürde bilginin, genellikle veri ve enformasyon kavramlarıyla birlikte ele alındığı görülmektedir.

Bilgi, veri ve enformasyonla yakından ilişkili olmakla birlikte, bu iki kavramdan farklı anlamlara sahiptir.
Veri, bir örgütte veya fiziki çevrede meydana gelmiş olayları temsil eden, insanların anlayabileceği ve kullanabileceği şekle dönüştürülmemiş ham gerçekler;
enformasyon ise belli bir şekle sokulmuş, anlam taşıyan ve insanlara faydalı olabilecek veri şeklinde tanımlanmaktadır.

Bilgi ise, geçmişle bağlantılı bir öğrenme sürecine dayanan, evrensel, objektif, enformasyonun biçimlendirilmiş ve işlenmiş bir sonucu olan,
transfer edilebilen ve sorun çözmeye yönelik bir kavram olarak ele alınmaktadır.

Bu tanımlardan yola çıkıldığında; veri ham gerçekler, enformasyon organize edilmiş veriler kümesi, bilgi ise anlam kazanmış enformasyon olarak ifade edilebilmektedir (Zaim, 2005, ss.67-71).

Günümüzde bilgi bazı kaynaklarda üretim faktörleri içerisinde ele alınmaktadır.
Diğer üretim faktörleri -örneğin sermaye ya da doğal kaynaklar- kullanıldıkça niceliksel olarak azalmaktadır.

Bilgi ise, paylaşıldıkça ve kullanıldıkça çoğalan bir üretim faktörüdür.

Paylaşma ve başkaları tarafından kullanılma yoluyla bilgi sadece niceliksel olarak artmamakta; aynı zamanda herkes paylaşarak sahip olduğu bilgiye kendi bilgisini ve tecrübesini kattığı için, niteliksel anlamda bilginin kalitesi de yükselmektedir.

Bu noktada bilgi, diğer üretim faktörlerinden belirgin bir şekilde ayrılmaktadır.