Yetki

Örgütleme ile ilgili temel kavramlar

Yetki:

Örgütsel açıdan yetki, yöneticinin örgüt amaçlarının gerçekleştirilebilmesi için astlarından belirli işleri yapmalarını isteme hakkıdır.

Yetki, yöneticiler tarafından örgütsel amaçların başarılması amacıyla kullanılması gerektiği için

örgütsel bir eylemin kişisel olmayan yanıdır denilebilir.

Yetkiye bakış açısında iki görüş bulunmaktadır.

Geleneksel görüşe göre yetki yukarıdan aşağıya doğru devredilmektedir.

Yetki devri; üst kademe yöneticilerinin yetkilerinin bir kısmını daha alt düzeydeki yöneticilere ya da çalışanlara devretmesidir.

Modern görüşe göre ise, kullanılan yetkinin amacına ulaşabilmesi ve yetki hâline gelmesi,

büyük ölçüde astların onu kabul etmesi ile mümkündür (Sökmen, 2010:33).

Yönetici tarafından verilen emrin kabul edilebilmesi için astlar tarafından anlaşılması,

emrin örgütsel amaca uygun olması,

astların çıkarları ile ters düşmemesi ve astın verilen emri yerine getirecek bilgi ve beceriye sahip olması gerekmektedir.

Örgütün farklı bölümlerden ve farklı ilişkilerden oluşan bir sistem olması, örgütte farklı yetki türleri olmasına neden olmaktadır.

Örgütsel ilişkiler açısından örgütte, komuta ve kurmay yetki olmak üzere iki tür yetkiden söz edilebilir.

Komuta yetkisi, bir işin yapılması ya da yapılmamasına yönelik olarak üstün asta doğrudan emir verebilme hakkıdır.

Komuta yetkisi, örgütte yukarıdan aşağıya doğru işleyen ve kaynağını yönetme hakkından alan bir yetkidir.

Kurmay yetki ise, örgütte komuta görevine sahip çalışanlara danışmanlık etmekle yükümlü olan kişilerin sahip oldukları yetkidir.

Kurmay yetki, örgütsel faaliyetlerin yerine getirilmesinde doğrudan rol oynamamakta ancak

örgütsel faaliyetleri yerine getiren kişiler üzerinde yönlendirici bir etki yapmaktadır (Gürüz ve Gürel, 2009: 137).

Yetki, karar ve emir verme hakkıdır.