Termal konfor

Termal konfor,

sıcaklık ve nem gibi iklim şartları yönünden, hem bedensel hem de zihinsel faaliyetleri sürdürürken,

belli bir rahatlık içinde bulunmayı ifade eder.

Endüstride genelde yüksek sıcaklık problemi vardır.

Sıcaklık yönünden işyerleri nemli ve kuru sıcaklık şeklinde 2 grupta incelenir.

Termal konfor bölgesi, çalışırken en rahat durumda olabilmek için gereken termal konfor şartlarının üst-alt sınırları arasında kalan bölgedir.

Sıcaklığın yanı sıra nemin de etkisi büyüktür.

Havada bulunan nem miktarı mutlak nem ve bağıl nem olarak iki şekilde incelenir.

İş sağlığı ve güvenliği açısından bağıl nem önemlidir ve %30 – %80 arasında olmalıdır.

Temiz hava: Normal şartlarda CO miktarının ‰1’inin üstüne çıkmayan havaya denir.

Zararlı gaz, toz veya koku bulunan ortamlarda, bunların “kabul edilebilir sınırlar”ın altında olması gerekir.

İş yerlerinde kişi başına hava hacmi 10 m olmalıdır.

Koğuşlarda kişi başına hava hacmi 12 m olmalıdır.

Havalandırma metotları; doğal havalandırma, cebri havalandırma ve kapalı çalışma metotları şeklindedir.

Doğal havalandırma ile yeterli seviyede havalandırma yapılamadığında cebri havalandırmaya başvurulur.

Genel havalandırma; dışarıdan hava basarak havalandırma,

içerdeki havayı emerek ve dışarı atarak havalandırma, alttan ve üstten havalandırma şeklinde yapılır.

Lokal havalandırma; sabit davlumbazlar, hareketli emme ağızları, seyyar emici cihazlar ve havayı filtre edip temizleyen cihazlarla yapılır.