Neo-klasik yönetim yaklaşımı doğrultusunda geliştirilen modellerin ortak özelliklerini tanımlanması

Neo-klasik yönetim yaklaşımı doğrultusunda geliştirilen modellerin ortak özelliklerini tanımlanması

Neo-klasik Yönetim Kuramı doğrultusunda gerçekleştirilen modellerin ortak özelliği,
işletmede çalışanların verimliliklerinin ve etkinliklerinin artırılması doğrultusunda öne sürülen varsayımlara (doğru olduğu kabul edilen deneyle
kanıtlanmamış varsayımlara) dayanmasıdır.

Yönetim bilimi konusunda çalışan akademisyenler,
kişisel görüşleri doğrultusunda modeller oluşturarak Elton Mayo ve ekibi tarafından gerçekleştirilen araştırmalara katkıda bulunmuşlardır.

Bu modeller arasında;

Douglas McGregor’un “X ve Y Tipi Yönetici Modeli”,

Rensis Likert’in “Sistem 1-Sistem 4 Modeli”,

Blake ve Mouton’un “Yönetsel Kafes Modeli”,

Chris Argyris’in “Olgunlaşma Modeli”, ve

Frederick Herzberg’in “Hijyen Modeli” sayılabilir.